Symphony NO. 8

"Zou Anton Bruckner zijn Achtste Symfonie ook aan een revisie hebben onderworpen als de Münchener dirigent Hermann Levi aanvankelijk wél tevreden was geweest met het werk? We zullen het nooit weten. De Vijfde, Zesde en Zevende bleven namelijk intact, en die werden door Levi gewaardeerd. Met name de Finale van de Achtste moest het ontgelden, waarna Bruckner die ook flink inkortte. Hoe dan ook, voor iemand als hij die het compositievak tot in de finesses beheerste en die, geheel in de geest van die tijd, zowel fervente voor als tegenstanders had, was ongezouten kritiek in feite niet meer dan een risico van het vak. Tegelijk waren de grenzen van het muzikale incasseringsvermogen van dezen en genen nog niet zover opgerekt als tegenwoordig. Bij het beluisteren van deze uitvoering rees dan ook meteen de vraag hoe de oerversie moet hebben geklonken. Want met het inzicht en de kwaliteit die Jaap van Zweden aan de dag legt zou de realisatie van Bruckners altijd tot positief resultaat moeten hebben geleid. De frasering is helder, de orkestklank even massief als compact, en daardoor de opbouw van verstilde solopassages naar het sterkst denkbare tutti fenomenaal."
Klassieke Zaken Magazine